Internet

Het is de regel dat niemand tijdens de vergaderingen van de Spring Meeting zijn telefoon of laptop gebruikt (behalve degene die notuleert of iets presenteert). In de pauzes en aan het eind van de dag maken velen van de gelegenheid gebruik om hun e-mail te lezen, projectfoto's uit te wisselen en eventueel wat ander werk te doen. Omdat in de vergaderzaal draadloos internet is, zitten daar tussen de vergaderingen door steeds mensen met hun laptop. De zaal krijgt dan de sfeer van een bibliotheek waar je alleen op gedempte toon mag spreken en elke nieuwe bezoeker ongeveer op z'n tenen binnenkomt om anderen niet te storen.

Internet gebruiken in Hongarije is onverwacht leerzaam. De verbinding is namelijk niet altijd even snel of stabiel en af en toe valt de connectie weg en moet je opnieuw inloggen. Vooral de Nederlanders beginnen dan al snel te fronsen of (zacht) te mopperen. Maar op een gegeven moment merkten de Afrikaanse collega's lachend op dat vergeleken met hun eigen internetverbinding op kantoor deze verbinding 'Rolls Royce'-kwaliteit heeft. In veel landen is het altijd maar afwachten of er internet is of zelfs elektriciteit! Ik probeer me voor te stellen wat dat betekent voor al je bureau/kantoorwerk...

Hongaarse staatssecretaris: bedankt!

‘Alleen door samenwerking van alle sociale partners kunnen we in Europa door de huidige crisis heen komen. We zetten daarom als regering onder meer in op de samenwerking met kerken en christelijke hulporganisaties.’ Dit zei László Szászfalvi, de staatssecretaris van het Hongaarse ministerie van algemene zaken en justitie, vanmiddag tijdens een bezoek aan onze internationale voorjaarsvergadering in Hongarije.

Szászfalvi, een voormalige dominee, is verantwoordelijk voor de portefeuilles kerk, etnische zaken en interne relaties. ‘We hebben niet alleen te maken met een economische, maar ook met een morele crisis. In onze nieuwe grondwet hebben we een mooie zin staan: We hebben een spirituele en morele herleving nodig om uit de huidige crisis te komen.’ Volgens Szászfalvi ligt daarin een belangrijke rol voor kerken en christelijke hulporganisaties, mede omdat ze structuur geven aan de samenleving en zich op sociaal gebied inzetten. In dat kader bedankte hij de aanwezigen voor alle projecten die Dorcas door de jaren heeft uitgevoerd, zowel in Hongarije zelf, als in het omliggende gebied waar ook veel Hongaren wonen, zoals in delen van Roemenië en de Transkarpaten, Oekraïne. ‘Jullie hebben het geloof als basis en willen daadwerkelijk iets betekenen voor de mensen die jullie helpen. Ik wens jullie daarbij van harte Gods zegen toe.’

Aan het eind van de bijeenkomst overhandigde Dorcas-directeur Michel Gendi het onlangs verschenen internationale jaarverslag van Dorcas over 2010. De staatssecretaris kon overigens niet vertrekken voor hij met alle aanwezige Dorcas-medewerkers op een groepsfoto was gegaan!

'Wat is Dorcas' in een tekening

Het Grote Vergaderen is begonnen. Van 8.30 tot 20.30 uur hadden we een programma, alleen afgewisseld met lunch en dinner en af en toe een break om wat te drinken. We begonnen de dag goed met het verzamelen van dankpunten voor zegeningen die we als organisatie hebben mogen ervaren de afgelopen periode. Dat varieerde van ontvangen subsidies tot bescherming tijdens alle reizen en transporten, en van de aanstaande onafhankelijkheid van Zuid-Soedan tot dankbaarheid voor elkaar.

Na de opening presenteerde collega Natascha het Strategisch Plan 2012-2016. Dit plan is zeer recentelijk vastgesteld door het internationale bestuur en werd ook vanmorgen na de weekopening in Andijk gepresenteerd aan de collega's daar. Dit onderwerp begon met een creatieve opdracht. In groepen van acht dachten we na over de vraag 'Wat is Dorcas' en dat moesten we overbrengen in een tekening. De opdracht leverde vier verschillende 'kunstwerken' op, met bijbehorende uitleg.

Partners
Een interessante discussie ging later in de vergadering over de capaciteitsopbouw van onze partnerorganisaties. Veel hulporganisaties werken alleen met partners van hoog niveau op het gebied van onder meer projectvoorstellen en verslaglegging. Dorcas kiest er bewust voor om niet alleen met deze zogenaamde B- en C-partners te werken, maar ook met A-partners. Het is de bedoeling dat in de loop van het uitvoeren van de projecten de partner groeit door opleiding en ervaring. Dit kost extra inspanning voor onze kantoren, maar dat betekent een investering in de partners en daarmee indirect in de lokale samenleving. Wel is het dan belangrijk dat zo'n partner wil groeien en bijvoorbeeld mee wil werken aan trainingen. Als dat niet zo is, is het niet zinvol dat Dorcas hierin investeert. Dat zijn ook weer dilemma's waar onze collega's in het veld mee te maken hebben!

Oog in oog met de armoede

Zondagmiddag- en avond stonden in het teken van teambuilding en ontmoeting tijdens een uitje. We brachten de tijd door in de bergen. Tijdens het wandelen, een ritje met een touristisch treintje en een bezoek aan de Sint Stefansgrotten werd er veel gepraat. Door hun verhalen realiseerde ik me weer eens hoe zij te midden van de armoede wonen en werken, er onophoudelijk mee geconfronteerd worden.

Zoals Johan, die in januari vanuit Nederland naar Zuid-Soedan is vertrokken om als landcoordinator de projecten te coordineren. Hij vertelde dat hij het allermoeilijkste vond dat hij dag in dag uit door onder meer straatkinderen wordt aangesproken: 'blanke, ik heb honger', 'blanke, heb je eten voor me', 'blanke, ik heb hulp nodig'. En dan te weten dat het geen zeurende kinderen zijn, maar dat ze echt honger hebben. Het begon al als hij wakker werd en hij de ogen van kinderen door een kier onder de luiken voor zijn raam zag kijken!

Een andere collega, die in het verleden twee jaar in Afghanistan werkte, vertelde hoeveel impact het heeft op hulpverleners om in zo'n onveilig gebied te werken...

Te beseffen hoeveel armoede er is, dat er niet alleen die mensen zijn die we als Dorcas kunnen helpen, maar nog zóveel meer mensen die we niet kunnen helpen... Hoe groot en complex de problemen zijn, en hoe klein onze bijdrage dan maar is... Het kan je wel eens ontmoedigen. Collega Petra zei vandaag: We zijn er niet voor verantwoordelijk om het wereldwijde probleem op te lossen, maar om zelf het goede te doen.

Zwak maar toch sterk

Vanmorgen begon onze dienst al om 7.30 uur. We begonnen met het zingen van een aantal liederen. Mooi dat er in verschillende landen dezelfde liederen worden gezongen: een prachtig teken van verbondenheid over grenzen heen. Een Hongaarse dominee sprak over 2 Corinthiers 4:7-11. Zijn boodschap was dat de wereld soms veel van ons vraagt, dat je omgeving soms hoge verwachtingen van je heeft. Dit kan een zware druk worden. Maar Paulus durft te zeggen dat hij zwak is, dat hij aan twijfel onderhevig is. Dit lijkt communicatieve zelfmoord: het lijkt geen aanbeveling om dit van jezelf of je organisatie te zeggen. Jezus was ook kwetsbaar in zijn lijden, maar in hem mogen we tegelijkertijd overwinnaars zijn. Een mooie boodschap om de vergaderweek mee te beginnen.

Een internationale organisatie

Dorcas is een internationale organisatie. Hoe vaak je die zin ook in een folder of onder een persbericht zet, je beseft het niet altijd als je op het kantoor in Nederland achter je bureau zit. Tijdens de Spring Meeting, de jaarlijkse voorjaarsvergadering op de Dorcas-camping in Hongarije, is dat anders.

Dat begon al vanmorgen om kwart voor zeven toen we twee Keniaanse collega's ophaalden uit Andijk om naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld van Boedapest ontmoetten we nog veel meer collega's uit andere Afrikaanse en Oost-Europese landen. Inmiddels zijn we met zo'n 35 mensen uit verschillende landen een week bij elkaar om te praten over ons gezamenlijk werk voor de allerarmsten.

Aan tafel zat ik bij twee Nederlandse, twee Russische, één Zuid-Afrikaanse en één Moldavische collega. We spraken Engels met elkaar, hoewel onze Russische collega Tanya ook prima Nederlands srpeekt en verstaat, en het Zuid-Afrikaans van Annet ook zonder problemen te volgen is!

De gesprekken waren overigens heel gebruikelijk voor een etentje met collega's: familie, tuinieren en natuurlijk ook werk kwamen onder andere ter sprake.

De enige die overigens (blijkbaar) geen Engels spreekt, is onze Hongaarse en binnen Dorcas vermaarde kok. Met hem spreken we Duits.

Morgen naar Hongarije

Over 12 uur is het zover: dan vertrekt het vliegtuig naar Hongarije. Benieuwd wat de Spring Meeting voor interessante informatie en ontmoeten zal brengen!