Cupcakes. Cindy heeft het gevoel dat ze nooit anders heeft gedaan dan cupcakes bakken en decoreren. Ze heeft er dan ook tientallen gemaakt de afgelopen twee weken. En omdat ze er steeds handiger in wordt en de marsepeinen ‘bekleding’ er elke keer strakker uitziet, krijgt ze er meer en meer plezier in. De opbrengst van de verkoop draagt trouwens ook aan dat gevoel bij. Cupcakes zijn in, dat is duidelijk.Cindy is veertien jaar en volgt het tweede jaar van een vmbo-opleiding in Enkhuizen. Aan het begin van de maand heeft ze tijdens de economieles samen met drie klasgenoten een briefje van twintig euro gekregen. Nou ja, niet echt gekrégen. Het is een lening, een microkrediet. Alle vier hebben ze hun handtekening gezet onder een contract van de hulporganisatie Dorcas die het geld ter beschikking heeft gesteld. Het is de bedoeling dat ze het bedrag straks niet alleen terugbetalen, maar via ondernemerschap ook vermeerderd hebben. De winst is bestemd voor leeftijdsgenoten in de projecten van Dorcas. En zo zijn Cindy en haar klasgenoten aan het ‘ondernemen’ geslagen. Niet alleen mooi voor ‘het goede doel’, maar ook een leuke uitdaging.
Kleurige jurken
In Olokii, een dorp in Tanzania, is het twee uur later dan in Enkhuizen. Terwijl Cindy het aanrecht nog een beetje opruimt, ligt in Olokii de zestienjarige Nala al op haar matje te slapen. Ze droomt. Niet van kleurige cupcakes, maar van kleurige lappen stof. Van prachtige jurken die zij daarvan heeft gemaakt. Van klanten die hun bestelling op komen halen en er tevreden het afgesproken bedrag voor betalen.
Nala heeft vijf jongere broers en zussen. Hun moeder zorgt voor hen zo goed ze kan. Breed heeft het gezin het bepaald niet. Nala’s moeder heeft geen vaste baan, maar gaat elke dag op zoek naar betaalde klusjes op de markt of op een van de boerderijen verderop. Wanneer ze werk vindt, is er ’s avonds te eten.
Nu bijna een jaar geleden kreeg Nala de kans om een opleiding te gaan volgen in het vaktrainingscentrum van Dorcas. In dit centrum worden jongeren opgeleid tot onder meer timmerman, metselaar, kleermaker en kleuterleidster. In Olokii en omgeving heerst grote werkloosheid en zonder opleiding zijn de mogelijkheden om een baan te vinden helemaal nihil. Zo begon Nala vorig jaar gemotiveerd aan de vaktraining tot kleermaker. Inmiddels kan ze prima overweg met de naaimachine en heeft ze ook geleerd wat er komt kijken bij het runnen van een eigen bedrijfje. Als ze binnenkort haar opleiding heeft afgerond, krijgt ze een microkrediet van omgerekend honderd euro vanuit het project mee. Daarmee kan ze de benodigde investeringen doen om haar eigen zaakje op te zetten. Drie jaar later moet ze de lening hebben afbetaald, zodat het bedrag weer aan een andere jonge ondernemer kan worden uitgeleend. Een jonge ondernemer zoals zijzelf … Blij is Nala. Blij en trots en hoopvol.
Creativiteit
Aan het eind van de actieperiode vertellen Cindy en haar collega-bakkers in de klas wat ze hebben gedaan om hun twintig euro te vermeerderen en welke winst ze aan Dorcas kunnen afdragen. Ook alle andere groepjes laten hun resultaten zien. Nu blijkt hoeveel creativiteit de actie heeft losgemaakt. Verschillende groepjes hebben dingen gebakken en verkocht: appeltaarten, cakes en pannenkoeken. Ook zijn er veel andere goederen verkocht, zoals tulpenbollen, fruit en tweedehands spullen. Anderen hebben optredens verzorgd voor kinderen in de buitenschoolse opvang of bingo georganiseerd voor ouderen in een verzorgingshuis. Twee Dorcas-medewerkers mogen, náást de terugbetaalde leningen, 2800 euro in ontvangst nemen voor het project in Olokii. Een prachtig resultaat!
(Dit artikel is gepubliceerd in het Christelijk Weekblad van 23 maart 2012)
