Joeke vertelde onder meer hoe zijn zesjarige zoon Manuel het laatste duwtje in de rug gaf in de beslissing om - na een hele goede periode bij de EA - van baan te veranderen. ‘Ik vertelde mijn kinderen dat ik erover dacht bij Dorcas te gaan werken, een organisatie die arme mensen helpt. Manuel zei: Dan wil ik al mijn geld aan Dorcas geven! Dat was aan het ontbijt. Toen hij ’s middags uit school kwam, liep hij regelrecht naar de la waar hij een portemonnee heeft met wat geld. Hij wilde dat echt aan de arme mensen geven. Dat ervoer ik echt als een knipoog.’
Dat het werk van Dorcas zo concreet is, vindt hij mooi. ‘De organisatie probeert arme mensen in Afrika en Oost-Europa aan een beter leven te helpen. Dat spreekt tot de verbeelding.’ Heeft Joeke iets met ontwikkelingssamenwerking? ‘Ik heb in de eerste plaats iets met het willen volgen van Jezus. Dat kan op heel veel manieren. Wat Dorcas doet, zit wel in het hart van het evangelie. En daar word ik warm van. De Here Jezus had echt oog voor mensen in nood en dat mogen wij ook hebben.’
10.000 vrijwilligers
Wat Dorcas over de grenzen doet, vindt Joeke fantastisch. ‘Er is zoveel onrecht; daar willen we als Dorcas iets in betekenen. Jezus heeft ons de opdracht gegeven om nu al iets te laten zien van zijn Koninkrijk. Het is de uitdaging om zijn boodschap serieus te nemen. Bij Dorcas wordt dat heel concreet gedaan. Daar word ik enthousiast van. Maar het zit ook in de manier waarop we hier als collega’s met elkaar omgaan en in de tienduizend vrijwilligers die in Nederland voor Dorcas actief zijn. Door geven en doen kun je gestalte geven aan een missionaire levensstijl, iets wat ook bij de EA een centraal onderwerp is en waar ik persoonlijk erg mee bezig ben. Overigens zie ik Dorcas als bediening en verlengstuk van de gemeente en niet als iets dat op zichzelf staat. We willen met ons werk dienstbaar zijn aan de Heer van de gemeente.’
Lees hier het hele artikel in Baptisten.nu (pagina 8 en 9).
